Omslag

Eén beslissing was nodig
Om mij te maken zoals ik ben
Of hoe ik denk te wezen
Ik ben iemand die ook ikzelf nog niet ken.

Ik ben alleen vrij, zei ik altijd
Als ik speel, of dans of zing.
Maar alles is veranderd
Door één simpele beslissing.

Nu ben ik vrij
Als ik kijk en luister naar jou
En in dat moment doe je mij geloven
Dat ik ook van mezelf hou.

Ik wil je zo graag bedanken
Zoveel zeggen elke keer.
Maar als ik je zie zitten
Klap ik dicht telkens weer.

Want reacties zijn niet zeker,
Niets is duidelijk en niets staat vast.
En dat maakt me bang om mij te zijn.
Ik ben je liever niet tot last

En ook al durf ik niets te zeggen,
Niets te vragen, niets te doen.
Je hebt me laten inzien.
Het wordt nooit meer zoals toen.

Ik hoef niet bang te zijn voor wat nieuw is.
Niet te twijfelen meer aan mij.
Vol vertrouwen recht vooruit gaan.
Door al de dingen die je zei.

Dus in dit stukje
Toch maar proberen
Om jou te bedanken
Voor al die keren.

En door te dansen
speciaal voor jou,
maakt misschien dat ik daar
ook weer echt van hou.

bedankt voor het lezen!